Тут у нас такія горы сінія

Вершы Расула Гамзатава ў перакладзе беларускіх паэтаў

Пераклады А.Звонака

Як з кнігі той чароўнай не дзівіцца,

Што кнігаю жыцця празваў наш люд?

Каб мог пшанічны колас адрадзіцца,

Кладзецца зерне мёртвае ў зямлю.

Калі вясновы дождж ліне над светам, –

Дыван лугоў травою  загудзе;

Калі мільгне сляза ў вачах паэта, –

Радкі сапраўдных слоў душа складзе.

*   *   *

Вось я ля каміна ў хаце дзедавай,

Дзе патух агонь былых застолляў,

Той, хто бавіў час тут за бяседаю,

Больш сюды не вернецца ніколі.

Ды цпялее зноў каменне гэтае,

І сядаюць зноў гуртком мужчыны,

Памяццю маёю абагрэтыя,

Як даўнейшым полымем каміна.

Пераклады Я.Сіпакова

Тут у нас такія горы сінія

І такія хвалістыя нівы!

Каб усёй зямлі іх колер, лініі –

Быў бы свет прыгожы і шчаслівы.

Звычаі ёсць новыя і даўнія

У людзей зямлі маёй вясновай.

Калі б свету цэламу аддаў іх –

Свет бы ўдасканаліўся нанова.

*  *   *

Дарога. У дарозе – бы ў жыцці.

Я знаю, колькі прапыліў шляхамі.

А колькі яшчэ трэба мне прайсці,

Не знаеш ты, не знаю я таксама.

Дарога. У дарозе – бы ў жыцці.

Я мэту бачу і шыбую прама.

А ці змагу, няўрымслівы, дайсці,

Не знаеш ты, не знаю я та