ГУК ІМЯ ТВАЙГО

Прадстаўляем яшчэ некалькі перакладаў вершаў Расула Гамзатава з кнігі "Высокія зоркі"

Пераклад А.Лойкі

ГУК ІМЯ ТВАЙГО

Гук імя твайго, як арла

Клёкат нязлоўны ў гарах.

Ён – касцёр, дагарэлы датла,

Стогн, што наводзіць страх.

Гук імя твайго – ручая,

Што абнадзейвае, гук.

Ды плынь ручая не мая, нічыя,

Вымыкае нячутна з рук.

Гук імя твайго, быццам шал

Несутрыманы каня,

На недаступны ўзляцеў перавал,

І мне яго – не пераняць.

Гук імя твайго – трэці званок.

Чуючы звонкую медзь,

Разумею, хоць збіўся з ног,

Ніяк на яго не паспець.

Гук імя івайго – згрыт, разбой

Ключоў, што заперлі сны,

Шалі вагаў, гадзінніка бой,

Што шлях вымяраюць зямны.

Гук імя твайго – родней за ўсіх,

Будзіць і радасць і жах.

Баліць на вуснах ён на маіх,

Нават прамовіць страх.

Гук імя твайго – гора адно,

Трывожнае кожны міг,

Хоць чую, як проста гуцычь яно

На вуснах чужых, не маіх.

Пераклад А.Бачылы

Мы на зямлі, і побач цень наш пыльны

Ля самых ног. І колькі б ні жылі –

Мы топчам цень, а затаптаць бяссільны,

Так разам з ім і знікнем мы з зямлі.

Мы плыні дзён не спынім і не зменім,

Мы людзі і старэем кожны час,

Хоць побач з часам мы – не больш, як цені,

І ён з зямлі навек сцірае нас.

Пераклад А.Астрэйкі

Мы народжаны у светлы час

Нашымі матулямі святымі.

Дык навошта многія ад нас

Іншы раз бываюць вельмі злымі?

Дзеці быццам к сонцу самаму

Цягнуцца к нам добрымі рукамі.

Людзі, растлумачце в, чаму

Мы нядобрымі бываем самі?